Na vorig jaar de marathonafstand te hebben gelopen van de Vredesmarathon ging ik dit jaar voor de ultra-afstand. De dag voor de marathon had ik op buienradar al gezien dat het niet eenvoudig ging worden. Windkracht 4, pal Noord. Als bewoner van de kuststreek en fervent strandloper weet ik al dat windkracht 4 op het strand plaatselijk windkracht 5 of meer kan zijn. Precies op het strookje strand tussen zee en duinen waait het aanzienlijk harder dan binnenduins. Al is het maar voor je gevoel.
Afgezien van een beetje tegenwind beloofde het in ieder geval een mooie dag te worden. Het begon al met de locatie waar de deelnemers hun startnummer konden vinden, de Pulchri-studio. Omkleden tussen de kunst bevalt heel wat beter dan in een kleedkamer, sporthal of gewoon buiten. Starten op het Lange Voorhout gaf bovendien een gevoel van heimwee, het Lange Voorhout was immers de vroegere finishlocatie van de CPC. Na het startschot in een rustig tempo door het vroege Scheveningen, Statenkwartier en de vogelwijk gelopen. Zo vroeg starten heeft gevolgen voor het aantal toeschouwers langs de route. Aangekomen op het strand bleken de condities te zijn zoals verwacht. Met als extra hindernisje opkomend tij, dus op sommige punten matig beloopbaar strand. De door de organisatie beloofde “ideale condities” hadden we denk al een uur of 3 gemist.
Vanaf de eerste strandopgang in Kijkduin toch maar bewust het tempo wat verhoogd. Ondanks dat ik liefhebber ben van strandlopen wilde ik zo kort mogelijk aan de elementen bloot worden gesteld. Tientallen lopers ingehaald, waaronder ook Marlon de blootsvoets ultraloper die er toen naar mijn indruk niet al te fris meer uitzag (hij is wel gefinished, diep respect). Nadeel van een tempoversnelling vroeg in een ultra is dat je daar met zekerheid de rekening van gepresenteerd krijgt. Anderzijds is langzamer over het strand en een langdurigere tocht in de tegenwind ook slopend. Daar krijg je ook de rekening voor gepresenteerd. Tot mijn vreugde viel in ieder geval de schade en vermoeidheid mee en kon ik goed herstellen nadat ik van het strand kwam. Mijn tempo kon ik daarna strak handhaven tot 40 kilometer, waar de fietsbegeleiding klaarstond.
Mijn kinderen hadden zich bereid verklaard om op hun vrije zondagmiddag met hun vader door Leidschendam, Voorburg, Rijswijk en Den Haag te zwerven. Aangezien ik op GPS loop en de route redelijk gemarkeerd stond is dat prima gegaan. Bijzondere gewaarwording deze laatste 20 kilometer van de ultra en zeker een aanrader. In het hele stuk niemand ingehaald en ben ik zelf door niemand voorbijgelopen. Desondanks viel ik 2 plaatsen terug. Laat ik het maar op verkeerd tellen houden van de vrijwilligers bij de drankposten. Het leuke van mijn eigen begeleiding was ook dat ik in het begin van gelijk al het welgemeende aanbod kreeg “hee pap, wil je even achterop de fiets…”. Daar heb ik uiteraard voor gepast, ik was gekomen om te lopen en niet om achterop te zitten!
De route was me goed bekend, een paar keer per jaar loop ik in de aanloop voor een ultra af een toe een rondje Den Haag. Als je de gemeentegrenzen globaal aanhoudt met Rijswijk inbegrepen, maar Ypenburg afsnijdt, is een rondje Den Haag een kilometer of 40.
Of dit een eenzame tocht was? Niet dankzij de begeleiding door mijn kinderen. Bovendien is zwerven door stedelijk gebied nooit saai. En tot mijn vreugde stond er ook nog een bandje te spelen in het Zuiderpark van AV Sparta. Al met al onderweg honderden vrijwilligers geteld: naar mijn idee aanzienlijk meer dan het aantal deelnemers aan de marathon en ultra-afstand samen. Waar onderscheid de ultramarathon zich nog meer van andere ultra’s? Ik denk dat de finishlocatie met afstand de mooiste locatie is van alle marathon’s en ultra’s waar ik ben gefinished. Terwijl je aan komt lopen stijgt het applaus van de terrasjes op. Iedere deelnemer wacht een heldenontvangst. En hardlopen door oud Wassenaar, Leidschendam, Oud Voorburg en Oud Rijswijk met finish in Den Haag centrum tussen het winkelende publiek heeft zijn charme. De verzorgingsposten onderweg verdienen ook bonuspunten en waren perfect op orde: De vriendelijke dames in Voorburg die blij waren iemand tegen te komen, Italiaans restaurant Gran Sasso.
Ondanks de goede finish kan ik niet zeggen dat ik een goede tijd heb gelopen, de omstandigheden trokken heel wat energie uit mijn lopen. Het strand, maar ook het laatste stuk kende heel wat stoplichten die het tempo goed eruit haalden. De afstand was ook verder. Op de routekaart op afstandmeten.nl staat de route op sommige punten redelijk strak getekend en moeten kruispunten in voorkomende gevallen diagonaal worden overgestoken. Niet ideaal op een zondagmiddag in Den Haag. Om toch nog enigszins normaal te finishen ben ik dieper gegaan dan ik me vooraf had voorgenomen. Maar goed, daar leer je weer van.
De winnaar liep hem uit in 5:13. In totaal zijn 17 deelnemers gefinished, waarbij ik geen idee heb hoeveel er gestart zijn. Zelf ben ik uiteindelijk 7e geworden, ik denk dat ik een dergelijke hoge klassering niet gauw meer zal kunnen herhalen. Eigenlijk zou ik op dit hoogtepunt moeten stoppen, maar er valt nog heel wat moois te lopen!
Tenslotte, als ik de organisatie mag tippen voor een betere route van de ultra zonder veel te hoeven oversteken en je al te veel in het verkeer te mengen zou ik eerder kiezen voor een lus richting Monster. Dit stuk hoeft niet eens via het strand te gaan, zodat er afwisseling is in het landschap en de route. De ultra kan daarna weer aansluiten op de route van de marathon. Die extra lus is net te kort maar met een beetje fantasie probleemloos is de route te verlengen tot 20 kilometer – bijvoorbeeld door de watertoren en Meijendel in de route te betrekken, of vanaf “Chalet ten Bosch” linksom het Haagse bos rond te lopen. Aansluiten in de staart van de marathon is ook leuk voor de snelle ultralopers, die in het laatste uur van de strijd de staart van de marathon in het vizier krijgen. Het nadeel is dat de ultralopers dan niet meer 40km in gezelschap van de marathonlopers zijn, maar slechts 10km. En geeft dit bovendien misschien voor de vrijwilligers problemen.
Verdient de ultra een plaats op de kalender? Ik hoop het, de Haagse regio kent redelijk wat ultralopers. Maar door de timing 1 week na RunWinschoten ontbreekt een groot deel van de elite van de ultralopers in Nederland. De speciale aantrekkingskracht zou ‘m moeten komen van het gegeven dat je dwars door de stad loopt en je eigen begeleiding meekrijgt. Wat dat betreft is de formule uniek en geeft het een extra dimensie aan het avontuur.